یاد رفقای از دست رفته مان را گرامی بداریم!

   مرداد و شهریور سال 1367 یادآور یکی از خونین ترین و سیاه ترین روزهای جنبش ضددیکتاتوری و انقلابی جوانان میهن ما بود.در چنین روزهایی،فرزندان و رهروان جنبش خلق و طبقه کارگر،به دست دژخیمان باندهای تبهکار و جنایت پیشه از تبار ارتجاعی ترین فرقه های دینی و به نام و دستور خمینی جلاد و همدستانش در بیدادگاه های چند دقیقه ای که گوی سبقت از سیاه ترین دادگاه های تفتیش عقاید قرون وسطایی اروپا می ربود،جان از کف دادند.به این ترتیب ،رژیم اسلامی،سرکوبگری و خیانت و ضدیت با آرمان های مترقی و دموکراتیک و سوسیالیستی را،با جهشی شوم و بسیار فراتر از اعدام های خرداد 60 و پس از آن پدید آورد و برگی سیاه و باورنکردنی بر گرونده سراسر خباثت و جنایت خود افزود.

   این که دست اندرکاران رژیم،در شرایطی که شکست سنگینی را در جنگ ارتجاعی هشت ساله ذخیره دنیا و آخرت خود کرده و تودهنی سختی از رژیم صدام و هم دستانش خورده بود و چند صباحی بیشتر به عمر ننگین جرثومه فساد و تباهی ،خمینی دجال و کذاب،باقی نمانده بود ،با توسل به این جنایت به تصور اندیشه فاسد و عقب مانده آنان چه گرهی از مشکلات خود می گشود هنوز چندان روشن نیست؛و احتمالا تا زمانی که بازماندگان جنایت کار در پیشگاه دادگاه خلقی قرار نگرفته اند و اسناد و مدارک این جنایت در اختیار مردم قرار نگرفته باشد،هنوز نمی توان به منطق و دلایل و انگیزه های این پرونده دست یافت.در حال حاضر با توجه به عملکرد چهل ساله مجموعه باندهای تبهکار حاکم و ظرفیت و خصلت ضدبشری که در طی این سالها در عرصه‌های مختلف اقتصادی سیاسی و فرهنگی از خود بروز داده‌اند می‌توان عمق کور ذهنی و بی منطقی و عقب‌ماندگی مفرط آنان در برخورد به وظایف حاکمیتی و ضد مردمی شان پی برد.این عمل جنایتکارانه که با هیچ یک از موازین و رویه های حاکم بر رژیم های استبدادی و دیکتاتوری مطابقت نداشته است نه تنها گرهی از کلاف سردرگم رژیم ضد انقلابی که از آن پس بیشتر و بیشتر در منجلاب فساد و دزدی و بی کفایتی و هرج و مرج اقتصادی سیاسی فرو افتاده است، نگشود بلکه عملاً پرونده قطوری را بر پرونده های نابخردانه و جنایتکارانه خود افزود تا به این ترتیب اعتماد به نفس کاذبی را به «امیران شکست خورده» جنگ ارتجاعی که با دادن تلفات صدها هزاری و ویرانی زیرساخت های اقتصادی به میزانی معادل هزار میلیارد دلار پوزه شان به خاک مالیده شده بود،تزریق نماید.

   در سی و دومین سالگرد جانفشانی پیشروان و مبارزان راه آزادی و دموکراسی و سوسیالیسم یاد و خاطره و فداکاری آنان را سپاس می گوییم و با آرمان های رهایی بخش و مردمی آنان یکبار دیگر تجدید عهد می‌کنیم.

   جنبش کارگران و زحمتکشان ایران در آستانه خیزش عمومی علیه سراپای دستگاه فاسد و نامشروع رژیم اسلامی قرار گرفته است. نسل امروز با پشت سر گذاردن دوران سیاهی که با انقلاب و قیام ضد سلطنتی ۵۷ کلید خورد،می کوشد راه های تازه ای را در مبارزه و پیکار خود علیه ارتجاع حاکم به کار گیرد.جنبش شورایی که خود را در مبارزات حق طلبانه هزاران معترض و اعتصاب گر طی  سال های اخیر نمایان ساخته است با نقد  اصولی و عملی از کارنامه جنبش کارگری  وکمونیستی می‌کوشد با گامهای این نسل همراهی و همپایی نماید و شرایط را برای تشکل،اتحاد طبقاتی، مبارزه و آزادی از چنگال ارتجاع و گنداب سرمایه‌داری فراهم آورد.

   گرایش کمونیسم شورایی به سهم خود پاسداشت و قدردانی از مبارزه و جانبازی قهرمانانه همه رهروان آزادی،دموکراسی و سوسیالیسم را پشتوانه پیگیری مبارزات جاری علیه ضد انقلاب حاکم می داند و و خرافه های سیاسی و تاریخ سازی های دروغین و توهم پراکنی های کار به دستان هردو رژیم سلطنتی و اسلامی را در این دوران که با چرخش ها و دگرگونی های بزرگی همراه خواهد بود محکوم می‌کند. هر دو رژیم در سرکوب،خفقان،آزادی کشی و زندان و شکنجه و اعدام جوانان مبارز با وحشیانه ترین اشکال،هیچ‌گونه تفاوت ماهوی نداشتند و هر دو دشمن مردم بودند و هستند.

    پیش به سوی سرنگونی رژیم ضد انقلابی جمهوری اسلامی!

    برقرار باد حاکمیت شوراهای کارگران و زحمتکشان ایران!

    زنده باد اعتصاب و اعتراض سراسری کارگران زحمتکشان! 

گرایش کمونیسم شورایی

12 آگوست 2020 برابر 22 مرداد 1399