رویاهای مهاجران در مورد آینده بریتانیا با تراژدی مرگبار کانال زیر و رو شد
نوشته آمنه اسماعیل
5 سپتامبر 2024، ساعت 9:22 صبح به وقت اروپای مرکزی، به‌روزرسانی شده 5 ساعت پیش

خلاصه حادثه نیاز به همکاری انگلستان و فرانسه در مسئله مهاجرت را برجسته می‌کند
بازماندگان از سفر خطرناک و دلایل مهاجرت خود می‌گویند
وزیر فرانسوی خواستار پیمان جدید مهاجرتی بین اتحادیه اروپا و انگلستان است

کاله، فرانسه، 4 سپتامبر (رویترز) — حدود ساعت 7 صبح روز سه‌شنبه، انور منصور، نوجوان 17 ساله اریتره‌ای، همراه با حدود 60 مهاجر دیگر از جمله زنان و کودکان سوار بر قایق بادی 10 متری در ساحلی در شمال فرانسه شدند و به سمت آب‌های پرتلاطم کانال برای رسیدن به بریتانیا به راه افتادند.

دو ساعت پس از ورود به دریا، قایق سوراخ شد. در عرض چند دقیقه، قایق غرق شد و دست‌کم 12 نفر در یکی از مرگبارترین حوادث مهاجرت از کانال در سال‌های اخیر جان باختند.

مهاجری در حالی که به سمت یک قایق بادی می رود در تلاش برای عبور از کانال انگلیسی،

در ساحل تپه های شنی اسلک در ویمرو، فرانسه، 4 سپتامبر 2024، گوشی هوشمندی در دست دارد. رویترز

این حادثه که همزمان با افزایش شدید مهاجرانی که این سفر خطرناک را از طریق این آبراه پرتردد انجام می‌دهند رخ داد، بر نیاز لندن و پاریس به کنترل محکم‌تر مسئله‌ای که پیامدهای سیاسی مهمی در هر دو کشور دارد تأکید کرد.

کیر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، تحت فشار قرار دارد تا به وعده خود مبنی بر «شکستن باندهای قاچاقچی» که پناهجویان را با قایق به بریتانیا می‌آورند، عمل کند و در گفت‌وگوهای هفته گذشته با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، بر همکاری عمیق‌تر در این زمینه تأکید کرد.

جرالد دارمانن، وزیر کشور فرانسه، در جریان بازدید روز سه‌شنبه خود از شهر بولون-سور-مر که مهاجران از آنجا حرکت کرده بودند، گفت که دولت فرانسه باید یک معاهده جدید مهاجرتی بین اتحادیه اروپا و بریتانیا مذاکره کند.

به عنوان نشانه‌ای از شدت مشکل، خبرنگاران رویترز روز چهارشنبه شاهد حرکت قایق دیگری از مهاجران به سمت کانال بودند، علی‌رغم مرگ و میر روز قبل.

رویترز با هشت نفر از بازماندگانی که به اردوگاهی در کاله بازگشته بودند مصاحبه کرد؛ جایی که بسیاری از آنها قبل از سفر ناگوارشان در آن اقامت داشتند. همچنین با یک مهاجر نجات‌یافته دیگر در بیمارستان بولون-سور-مر گفت‌وگو شد.

منصور به رویترز گفت که در سال 2021 از شهر خود کرن در اریتره به دلیل تمایل به تحصیل بهتر و نگرانی از اینکه به‌مانند برادرش به اجبار به خدمت سربازی برود، ترک کرده است. خدمت سربازی در این کشور فقیر شمال شرقی آفریقا نامحدود است و ممکن است هرگز از ارتش آزاد نشوید.

منصور گفت ابتدا به سودان مهاجرت کرد و سه سال در آنجا زندگی کرد. اما شرایط را مشابه اریتره یافت، بنابراین تصمیم گرفت به اروپا برود. در ژانویه او و 50 نفر دیگر از لیبی به ایتالیا حرکت کردند. سفر 24 ساعته خطرناک بود، اما او چندان نگران نبود.
او گفت: «آنچه مقدر شده، اتفاق می‌افتد. ترسیدن فایده‌ای ندارد.»

پس از ایتالیا، او به بلژیک رفت، اما پس از پنج ماه بدون کار در بروکسل، به بریتانیا فکر کرد، جایی که دوستانی دارد که به نظر می‌رسد زندگی خوبی دارند. آموزش زبان انگلیسی نیز یکی از جذابیت‌های بریتانیا برای او بود.

منصور گفت برای عبور از کانال 1000 یورو پرداخت کرده و این پول را از طریق وسترن یونیون به فردی ناشناس در بریتانیا منتقل کرده است. او گفت قاچاقچی‌ها را نمی‌شناخت و کاپیتان قایق نقاب‌دار بود و فقط چشمانش مشخص بود.

مهاجران گفتند که هزینه‌های عبور از کانال متفاوت بود و بین 700 تا 1500 یورو متغیر بود. آن‌ها گفتند تعداد کمی از کسانی که این سفر را انجام می‌دادند، جلیقه نجات داشتند.

جدایی خانواده

آمنا، 42 ساله، و سه فرزند نوجوانش از جمله مهاجران اریتره‌ای بودند که صبح سه‌شنبه در بولون-سور-مر جمع شده بودند تا سعی کنند از کانال عبور کنند. آنها قبلاً در سوئد بودند، اما پس از دو تلاش ناموفق برای پناهندگی، این کشور را ترک کردند. از ترس اینکه در سایر کشورهای اتحادیه اروپا نیز با همان سرنوشت مواجه شوند، تصمیم گرفتند به بریتانیا بروند. با این حال، آمنا گفت که از خطرات آگاه بود.
او گفت: «چه کسی بچه‌هایش را به دریا می‌اندازد مگر اینکه راه دیگری نداشته باشد؟ ما فقط می‌خواهیم زندگی کنیم و بچه‌هایم درس بخوانند.»

وقتی قایق از ساحل فاصله گرفت، آمنا نتوانست سوار شود و با وحشت دید که بچه‌هایش به سوی دریا می‌روند.

پس از غرق شدن قایق، وحشت به اوج رسید.
عبدالوهاب، 20 ساله، گفت: «مردم شروع به فریاد زدن و پایین کشیدن یکدیگر کردند. تنها خدا می‌داند که چطور زنده ماندیم. من شنا بلد نیستم.»

مثل منصور، عبدالوهاب نیز در سال 2021 اریتره را ترک کرده و مسیر مشابهی را تا فرانسه طی کرده بود، جایی که در ژوئیه به آنجا رسید.

او گفت: «می‌خواهم در بریتانیا رویاهایم را تحقق ببخشم. می‌خواهم انگلیسی یاد بگیرم و کار پیدا کنم. در اریتره آزادی وجود ندارد، حقوق بشر وجود ندارد.»

منصور که دستش در آتل بود و رنگ پریده به نظر می‌رسید، گفت که شانه‌اش در هنگام غرق شدن قایق و تلاش مردم برای نجات خود دررفت. او تنها با چنگ زدن به تکه‌ای چوب شناور جان سالم به در برد تا اینکه حدود 15 دقیقه بعد نجات‌دهندگان رسیدند.

سه فرزند آمنا، 15، 16 و 19 ساله، زنده ماندند.

منبع خبر:رویترز