به یاد آبان ۹۸
کاوه دادگری
اعتراضات آبان ۹۸ که در پی ۳ برابر شدن قیمت بنزین آغاز شد نقطه عطفی در مبارزات آزادی‌خواهانه و عدالت جویانه بخش‌های پیشرو جامعه ایران بود. آبان ۱۳۹۸ هر چند با سرکوب شدید مواجه شد و بسیاری از معترضان جان باختند یا دستگیر شدند اما تاثیرات و دستاوردهای بلند مدتی برای جامعه ایران به همراه داشت. این جنبش پس از اعتراضات سال ۹۶ دارای این ویژگی بود که با شعار اصلاح طلب اصولگرا دیگه تموم ماجرا خط فاصل روشن و آشکاری میان خود و رفرمیست‌ها و اصلاح طلب‌های حکومتی ترسیم کرد. دارودسته‌هایی که با نمایش‌های انتخاباتی و به اصطلاح گرم کردن تنور انتخابات بساط خود را ر میان فقر و فلاکت روزافزون توده‌ها رونقی دوباره و چند باره می‌بخشیدند. میان این جنبش تا انتخابات ۱۴۰۰ و انتصاب یک مهره فرومایه و و جنایتکار به عنوان رئیس جمهور دو سال فاصله بود. آنگاه و پس از تنفسی که لازم بود روزهای مرگبار و فاجعه آمیز کووید ۱۹ را در نهایت بی‌مسئولیتی رژیم فاسد پشت سر بگذارند
ما را به جنبش تاریخی زن زندگی آزادی می‌رساند.
ما در همان زمان طی بیانیه ای اعلام کردیم خیزش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ شب تمرین انقلاب مردم ایران برای سرنگونی رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی یا به طور مشخص و معین برای فروپاشی رژیم سیاسی ولایت فقیه و دستگاه‌های ستمگری وابسته به آن است. این دو رویداد نشانه آشکار خیز بلندی برای سرنگونی رژیم بود و در هر دو مورد از جنبه ستیزه جویی و جنگاوری تاکتیکی و جنگ و گریز خیابانی روی به سمت جلو و پیروزمندانه بود.
شباهت و نزدیکی اعتراض‌های آبان ۹۸ در مقایسه با اعتراض‌های دی‌ماه ۹۶ در انگیزه اولیه هر دو در عکس العمل به کارکرد معیوب و فاسد رژیم بود که به گرانی و تورم و اختلاس های نجومی منجر گردید بود.هر دو اعتراض اما به سرعت سیاسی شدند و با شعارهایی چون «جمهوری اسلامی، نمی‌خوایم، نمی‌خوایم» کلیت حاکمیت اسلامی را نشانه گرفتند.
در اعتراض‌های آبان ۹۸ شعارهایی چون «مرگ بر دیکتاتور»، «دیکتاتور حیا کن، مملکتو رها کن» و «ننگ ما ننگ ما، رهبر الدنگ ما» و «مرگ بر خامنه‌ای» همچون سال ۹۶ با صراحت رهبر جمهوری اسلامی و «اصل ولایت فقیه» را نشانه‌گیری کرده بودند و به آتش زدن برخی تصاویر خامنه‌ای و خمینی پرداختند.
جنبش بنیان برافکن زن زندگی آزادی که انعکاس جهانی آن در تاریخ جنبش‌های اجتماعی ایران بی‌سابقه است نشان داد که پیش بینی ما صحیح بود.
تخمین‌ها و گمانه زنی‌ها در باره جنایاتی که رژیم علیه معترضان انجام داد و آمار کشتگان را به رقم فراتر از ۴۰۰۰ مورد نشان می‌داد آشکار کرد که میان مردم معترض به عنوان پیشروان جنبش های خلق ستم دیده ایران و رژیم ارتجاعی حاکم چه دره عمیقی است. این دره عمیق هرگز میان ما و رژیم پر نخواهد شد. محو و نابودی رژیم اسلامی تنها نتیجه مقدر و برگشت ناپذیر چنین شکاف عظیم میان یک حکومت و مردمان ایران است.
این جنبش به افزایش آگاهی عمومی و تقویت روحیه اعتراضی انجامید و نشان داد که مردم ایران همچنان آماده‌اند برای حقوق خود به خیابان بیایند این قیام شکاف بین حکومت و مردم را عمیق‌تر کرد و بسیاری را به پرسشگری درباره مشروعیت نظام وادار کرد.
گستردگی اعتراضات و تعداد شهرهای شرکت کننده نشان داد که نارضایتی عمومی در میان طبقات و اقشار مختلف مردم از طبقات فرودست تا متوسط به شدت افزایش یافته است
استفاده گسترده از خشونت ,قطع اینترنت و آمار بالای کشته‌ها باعث شد جامعه جهانی نسبت به ماهیت سرکوبگر حکومت ایران آگاه‌تر شود سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌های بین‌المللی توجه بیشتری به وضعیت حقوق بشر در ایران کردند.
یکی از پیامدهای مهم این جنبش ایجاد پیوندهای جدید میان معترضان و جنبش‌های مختلف اجتماعی بود. این همبستگی در اعتراضات بعدی به ویژه در جنبش انقلابی زن زندگی آزادی بیشتر و بیشتر نمایان شد
از سوی دیگر ناتوانی حکومت در مدیریت اعتراضات و پیامدهای آن نشان داد که مشروعیت و کارآمدی نظام به شدت زیر سوال رفته است این موضوع حتی در داخل حاکمیت نیز منجر به شکاف‌هایی شد که تا هم اکنون نیز ادامه دارد و ریزش در داخل و اطراف رژیم را بیش از پیش گسترش داد.
بسیاری از مردم پس از آبان ۹۸ به این نتیجه رسیدند که تغییرات تدریجی یا اصلاحات از درون سیستم راه حل این وضعیت نیست و رژیم اصلاح ناپذیر است. از این تاریخ به بعد اصلاح طلب‌های حکومتی در سقوط آزاد کاملاً از حاکمیت بیرون رانده شدند و از ریاکاری و ماله کشی رژیم دستمایه‌ای پیدا نکردند. آبان ۹۸ باعث افزایش تمایل به تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی کشور شده است
در نهایت هر چند قیام آبان ۹۸ با هزینه‌های سنگینی برای مردم همراه بود اما نقش مهمی در تقویت گفتمان تغییر و آگاهی بخشی به جامعه ایران ایفا کرد و پایه ای استوار برای تحولات سیاسی و اجتماعی آینده در ایران شد. نمایش انتخاباتی ۱۴۰۳ کست آشکار و مفتضحانه رژیم را در نمایش‌های انتخاباتی به چشم کشاند و نشان داد که مضحکه انتخابات چیزی جز عاملی در کنار سرکوبگری برای حفظ نظام ستمگر نیست.