چپ می‌تواند اصلاح‌طلبان را شکست دهد، اگر به مبارزهٔ طبقاتی روی آورد

   «مردم در یک تجمع اعتراضیِ مقابله‌ایِ سازمانِ «در برابر نژادپرستی بایستیم» (Stand Up To Racism) شرکت می‌کنند؛ تجمعی که هم‌زمان با اعتراض شرکت‌کنندگان در تجمع «آیندهٔ خود و فرزندان‌مان را نجات دهیم» در برابر هتل کلدن در فالکرک ــ که محل اسکان پناه‌جویان است ــ در ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵ برگزار شد».

خطوط نبردی که می‌تواند آیندهٔ سیاست بریتانیا را رقم بزند، اکنون آشکار شده است. در طول سال جاری، نیروی برهم‌زنندهٔ اصلی جناح راست بوده؛ «رفرم بریتانیا» با پیشتازی دائمی در نظرسنجی‌ها و برگزاری راهپیمایی عظیمی در لندن به رهبری «تامی رابینسون» که در آن برخی چهره‌های جهانی راست افراطی ــ از جمله ایلان ماسک، ثروتمندترین فرد جهان ــ حضور داشتند.

ماسک، میلیاردر خودشیفته‌ای است که ثروتش را برای دامن‌زدن به تنش‌های نژادی به کار می‌گیرد و رؤیای آینده‌ای را در سر دارد که سرمایه‌داران با تکیه بر ارتش‌های روباتیک، نظارت فراگیر و حتی کارِ بردگی‌وار بر جهان حکمرانی کنند.
در شرایطی که بسیاری از مردم از گسترش کارهای ناپایدار، هزینه‌های سنگین مسکن و افزایش قدرت‌های غیرپاسخ‌گو در بریتانیای امروز نگران‌اند، چهره‌هایی همچون ماسک باید بیشترین نگرانی را برانگیزند. اما راست تاکنون موفق بوده است نتایج ۵۰ سال سیاست‌گذاری در خدمت ثروتمندان را به مهاجرت نسبت دهد.

آغاز هفته، سخنرانی اقتصادی نایجل فاراژ فرصت تازه‌ای را روشن کرد: نسخهٔ Reform UK چیزی نیست جز ادامهٔ همان مسیر قدیمی.
فاراژ معتقد است کلید رشد، رها کردن افسار «سیتی لندن» است؛ مقررات‌زدایی از بانک‌ها و میدان‌دادن به صندوق‌های پوشش ریسک و سرمایه‌گذاران خصوصی.
با این حال، انباشت جهان‌گیر ثروت در دست مالیه‌سالاران هرگز باعث بهبود زندگی مردم عادی نشده است ــ و ما سال‌هاست این واقعیت را تجربه می‌کنیم.

از دیگر پیشنهادهای جنجالی Reform، فروش «کارت بریتانیا» به فوق‌ثروتمندان با قیمت ۲۵۰ هزار پوند است؛ کارتی که دارندهٔ آن را از مالیات بر ثروت، سود سرمایه و درآمدهای خارجی معاف می‌کند. توجیه این طرح، جلوگیری از «فرار ثروتمندان» است؛ اما در واقع ثروتمندان بریتانیا هیچ‌گاه چنین دوران طلایی‌ای نداشته‌اند. شمار میلیاردرها از سال ۲۰۱۰ تاکنون از ۷۴ نفر به ۱۵۶ نفر رسیده و تنها در سال گذشته، آنها روزانه ۳۵ میلیون پوند به دارایی خود افزوده‌اند.

بنابراین، هم ایدهٔ «محیط خصمانه برای ثروتمندان» افسانه‌ای بیش نیست، و هم نسخهٔ پیشنهادی Reform چیزی تازه محسوب نمی‌شود: مقررات‌زدایی و کاهش مالیات همان سیاست‌هایی‌اند که دهه‌هاست اجرا می‌شوند. پیشنهادهای آنان برای کاهش هزینه‌های عمومی نیز به‌طور مستقیم زندگی مردم را فقیرتر می‌کند ــ از جمله حذف طرح‌های بازنشستگی با مزایای مشخص و بریدن بودجهٔ رفاهی. برای همین است که فاراژ ترجیح می‌دهد بیشتر دربارهٔ مهاجرت سخن بگوید تا اقتصاد.

این‌ها در ظاهر باید شکست به بار بیاورد؛ چرا که ثروتمندان و سیتی لندن نه محبوب‌اند و نه مورد اعتماد.
اما Reform رشد می‌کند، چون در فضای سیاسی امروز، استدلال طبقاتی علیه ثروتمندان غایب است.

حزب کارگر نیز چنین استدلالی را مطرح نمی‌کند. ریچل ریوز، وزیر خزانه‌داری، همچنان نسخهٔ ناکارآمد مقررات‌زدایی را تبلیغ می‌کند و در مسیر بازسازی اقتصاد به توصیهٔ همان مدیران دارایی تکیه دارد که از وضعیت موجود بیشترین سود را می‌برند.

در چنین فضایی، حیاتی است که حزب جدید «حزب شما» (Your Party) ــ که تا پایان ماه نخستین کنفرانس خود را برگزار می‌کند ــ پیام خود را بر شکاف طبقاتی و رویارویی «داراها و ندارها» متمرکز کند. افزایش هزینه‌های مسکن و انرژی، رشد مالیات‌های محلی و درآمدی، فروپاشی خدمات عمومی و زیرساخت‌ها، همه نتیجهٔ غارت روزمرهٔ اکثریت توسط اقلیت ثروتمند است.

تأکید بر این پیام، به معنای بازگشت به دستور کار قدیمی نیست. مبارزهٔ طبقاتی میلیاردرها امروز یک پروژهٔ جهانی است؛ پروژه‌ای که چهره‌هایی مانند دونالد ترامپ هدایت می‌کنند، همان‌هایی که راست افراطی را به پیش می‌رانند و برنامهٔ تسلیحاتی اروپا را ــ به بهای خدمات عمومی ــ دیکته می‌کنند.

هدف همهٔ این سیاست‌ها، تقسیم کارگران میان کشورها و درون جوامع است؛ برای تحکیم قدرت الیگارشی جهانی و امپریالیسم آمریکا.

همهٔ این روندها باید به چالش کشیده شوند. اما در قلب همهٔ آنها، مبارزهٔ طبقاتی قرار دارد: و روایت «ثروتمندان در برابر بقیهٔ جامعه» می‌تواند ورق را علیه Reform برگرداند.