به یاد الهه حسین‌نژاد؛ صدایی که در هیاهوی نفرت و استبداد خاموش شد!

یاد و خاطره‌ی الهه حسین‌نژاد گرامی‌ باد؛ زنی که قربانی ساختارهای نابرابر، مردسالاری زن‌ستیز و سلطه‌ی تفکر دینی‌ای شد که کرامت انسانی و حقوق زنان را انکار می‌کند. نام او، چون زخمی بر وجدان تاریخ، تلنگری‌ است برای همه‌ی آنان که در پی عدالت، برابری و رهایی‌اند.

الهه حسین‌نژاد نه اولین بود و نه آخرین. او یکی از هزاران زنی‌ است که قربانی خشونتی سیستماتیک شد؛ خشونتی ریشه‌دار در تار و پود جامعه‌ای که زن را نه انسان، که ابزاری برای کنترل، سرکوب و تحقیر می‌خواهد. جامعه‌ای که زیر سلطه‌ی نظم مردسالار و دین‌محور، کرامت زنان را پای ایدئولوژی و قدرت له می‌کند.

الهه قربانی نظامی شد که زن را از بدو تولد تا لحظه‌ی مرگ، ملک خصوصی می‌داند؛ نظامی که با قوانین ضدزن، با حجاب اجباری، با کنترل بر بدن و انتخاب، با سلب حق طلاق، حضانت، ارث، و حتی شادی، می‌کوشد زنان را به حاشیه، به سکوت، به تمکین بکشاند. اما الهه‌ها نه ساکت بودند و نه منفعل. حضورشان، صدایشان، و حتی فریاد بی‌صدایشان، لرزه بر اندام این نظم پوسیده می‌اندازد.

الهه نماد خشمی‌ست که نسل‌ها انباشته شده؛ خشمی علیه قانونی که زن را نصف مرد می‌بیند، علیه فقهی که زن را "ناقص‌العقل" می‌خواند، علیه حکومتی که قتل زن را با پرداخت دیه می‌بخشد، و قاتل را بر تخت قدرت می‌نشاند.

از نگاه ما ــ چپ‌های آزادی‌خواه، ضد سلطه، و سکولارهایی که انسان را پیش از هر دین و مرزی می‌فهمیم ــ مرگ الهه نه یک «حادثه» که نتیجه‌ی مستقیم نظم جنایت‌پیشه‌ای‌ست که دین رسمی، مردسالاری و اقتدارگرایی را چون زنجیر به پای زنان انداخته است. ما نه تنها سوگواریم، که خشمگین‌ایم.

ما نه فقط برای یاد الهه شمع روشن می‌کنیم، که برای پایان این چرخه‌ی مرگ و ستم، فریاد می‌زنیم.

یاد الهه حسین‌نژاد گرامی‌، راهش زنده، و خشمش در ما شعله‌ور.

گرایش کمونیسم شورایی

07/06/2025 برابر 17 خرداد 1404