ناقوس مرگ در سحرگاه ایران؛ بیانیه بیش از ۴۳۰ فعال سیاسی و مدنی

• اخبار روز
• دوشنبه, ۱۶ بهمن ۱۴۰۲

مدتی است که «سحرگاه» کلیدواژه‌ای ترسناک در ادبیات زندان ایران شده است. احکام اعدام در مسیری که بیشتر شبیه به انتقام است راه به پرونده جوانانی پیدا می‌کند که اگر هم خشونتی مرتکب شده باشند، خشونت آنها تالی و برساخت خشونت بزرگتری است که ساختار هر روز و هر شب به انحای مختلف بر زندگی آنها روان کرده است.

دیری از اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی نگذشته بود که چهار جوان هموطن کُرد به اتهام اقدام برای خرابکاری و همکاری با موساد اعدام شدند؛ محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربار و محمد فرامرزی، جدیدترین قربانیان سناریوی «اعدام‌درمانی» هستند که بدون اسلحه یا درگیری دستگیر شدند و به سرعت مراحل صدور و اجرای حکم آنها طی شد و به چوبه دار سپرده شدند.

اخبار حاکی از این است که باور به اعدام‌درمانی هنوز تهدیدی تلخ برای برخی جوانان است و حلقه‌های طناب دار، چون خداوندگار مرگ بر گرد سر جوانانی دیگر می‌گردد؛ طرفه آنکه بیشتر اعدامیان اخیر حتی با معیارهای قضایی خودشان هم نباید اعدام می‌شدند و اجرای حکم آنها ستمی آشکار بود؛ ستمی آشکار که در پرونده‌های پیشین هم به وضوح قابل مشاهده بود. محسن شکاری، محمد مهدی کرمی، سید محمد حسینی مجیدرضا رهنورد و جواد روحی هر کدام به نحوی مورد ظلم قرار گرفتند و جان باختند.

در موارد بسیاری نیز صدور حکم اعدام صورت گرفته است و متأسفانه با اعتراف‌های اجباری و پرونده‌های ساختگی چندین جوان دیگر در معرض این حکم نابجا قرار گرفته‌اند. در این فهرست کسانی چون صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی، مجید کاظمی، محمد مهدی محمدی‌فرد، عرشیا تکدستان، فاضل و مهران بهرامیان، مهسا محمدی و بسیاری دیگر قرار دارند؛ کسانی که گاهی جرم آنها تنها یک توئیت بوده است و از روند عادلانه بررسی و قضاوت محروم بوده‌اند.

به نظر می‌رسد آنچه روی داده است بیش از آنکه اجرای قانون باشد به وضوح نوعی انتقام‌گیری، ایجاد رعب و قدرت‌نمایی است. به راستی اگر حق این جوانان اعدام بود چرا دادگاه آنان را علنی برگزار نکردید؟ مرور این برخوردها نشان می‌دهد که مسئولان هنوز متوجه عمق اتفاقی که در حال افتادن است، نشده‌اند. تاریخ نشان داده است که این اعمال قهرآمیز منجر به سکوت و خفقان در یک جامعه ی پویا نخواهد شد و تنها شکاف ایجاد شده را بیشتر خواهد کرد.

▫️ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن همدردی با خانواده‌های جانباختگان این چرخه ناصواب بیزاری خود از این روند را اعلام میداریم و مصرانه بر مطالبه “نه به اعدام” پافشاری می‌کنیم؛ باشد که این صدا، فراگیرتر از گذشته شود و پیش از آنکه کار از کار بگذرد روندهای پرهزینه و آسیب کنونی متوقف شود.

امضاها :