سالهای اول قرن بيستم نقطهٔ عطف جنبش جهانى کارگرى بود. از طرفى کاپیتالیسم جهانى دوران شکوفايىاش را پشت سر میگذاشت و به دوران بحران و انحطاط نزدیک مى شد، که محصولش جنگ جهانى اول بود، و از طرف ديگر کارزار جدى گرايش سوسياليسم انقلابى عليه نفوذ رفرميسم به درون جنبش کارگرى آغاز مىگردید که پس از پيروزى انقلاب اکتبر به شکلگيرى بين الملل سوم انجامید